Acteursechtpaar Ellen Pieters en Han Oldigs creëren een nieuwe wereld
Ellen Pieters en Han Oldigs reizen vanaf september met de productie Adam & Eva 2.0 langs de Nederlandse theaters. Het toneelstuk van Haye van der Heyden vertelt een gloednieuw scheppingsverhaal, waarin niet God of de evolutietheorie van Charles Darwin verantwoordelijk zijn voor de creatie van de aarde en zijn bewoners, maar twee buitenlandse wezens. Het acteursechtpaar: ,,Het wordt een bloemlezing van de mensheid in al zijn schoonheid en lelijkheid. Maar we houden het licht en luchtig.”
Wat als niet God verantwoordelijk is voor De Schepping van aarde en mens en de natuurwetenschappelijke evolutietheorie van Charles Darwin evenmin standhoudt, maar twee ruimtewezens min of meer uit verveling een nieuwe planeet en zijn bewoners creëren?
De ludieke opvatting van schrijver, regisseur en acteur Haye van der Heyden (In de Vlaamsche pot, Kees & Co, Kinderen geen bezwaar) over het aloude scheppingsverhaal resulteert in de toneelvoorstelling Adam & Eva 2.0, die vanaf september in de Nederlandse theaters is te zien. Een in menig opzicht unieke productie, al is het alleen maar omdat Ellen Pieters en Han Oldigs, in het dagelijks leven een paar, voor het eerst getweeën op het podium staan. Beiden ontmoetten elkaar 22 jaar geleden toen ze in The mystery of Edwin Drood van Charles Dickens speelden. ,,En sindsdien”, zegt Ellen Pieters, ,,zijn we onafscheidelijk.”
Komische talenten
Han Oldigs en Ellen Pieters gelden als twee grote komische en gelauwerde talenten binnen de vaderlandse theaterwereld. Beiden hebben vele tientallen producties - toneel, musical, tv, film - op hun naam staan. Ellen Pieters onder meer de succesmusical, Adèle, Conny, Jasperina - De grote drie waarin zijn een onvergetelijke vertolking van Adèle Bloemendaal gaf. Bovendien speelde zij onlangs in het musicalsucces Rocky Horror Show.
Han Oldigs werd in 2018 onderscheiden met een Musical Award voor zijn rol van Alfred P. Doolittle in My Fair Lady. Oldigs was te zien in The Full Monty en bij het RO Theater in Rotterdam (Hamlet, Snorro). Hij speelde recent de rol van Isidor Straus in de met vele onderscheidingen bekroonde musical Titanic.
Ontroerend en wonderbaarlijk
In Adam & Eva 2.0. kruipen Pieters en Oldigs in de huid van twee ‘entiteiten’, onbestemde ruimtewezens die een nieuwe planeet in ons zonnestelsel willen scheppen. Of zoals auteur Haye van der Heyden het zegt: ,,Na crises begint er vaak een nieuwe soort wereld, zo voelt het voor velen. Maar hoe is de oude eigenlijk destijds ontstaan? God of Darwin? Of was er iets anders aan de hand. Misschien is de aarde wel geschapen door wezens van een andere planeet. In Adam & Eva 2.0 krijgt het publiek daar antwoord op - komisch, ontroerend en wonderbaarlijk.’
En Hans Cornelissen, artistiek directeur van De Graaf & Cornelissen Entertainment: ,,Adam & Eva 2.0 is gemaakt tijdens de lockdown in de coronacrisis. In beginsel als lunchvoorstelling, nog gericht op de beperking van anderhalve meter afstand in de theaters. We hebben het stuk slechts één keer als generale-voorstelling kunnen spelen. Maar dat ging zo goed dat we hebben besloten een volwassen tournee te plannen.”
Zoals de titel al aangeeft, geeft Adam & Eva 2.0 volgens Ellen Pieters ‘een frisse blik’ op het ontstaan van de aarde, het planten- en dierenrijk en natuurlijk de heerszuchtige en zelfbenoemde hoofdbewoner, de mens. Pieters: ,,Nee, ik word niet uit de rib van Adam gecreëerd. Wij maken, eenmaal op de wereld aarde die wij zelf hebben geschapen, onszelf. Het publiek is getuige van dat proces. En dat leidt tot verbazing, verrassing en verbijstering. En komische situaties.
Lelijke kont
,,Tijdens het maakproces doen we tal van fysieke ontdekkingen. Vingers bijvoorbeeld, wat zijn dat voor rare en onhandige uitsteeksels? Als je wilt groeien moet je eten, maar dat verteerde voedsel moet ook weer ergens uitkomen hè? Hoe pakken we dat nou aan? En een kont, wat een lelijk ding is dat eigenlijk. Maar ja, wat we eenmaal hebben bedacht en uitgevoerd is onomkeerbaar. We zitten dus met zo’n treurig achterste opgescheept.”
Han Oldigs: ,,Ik ben een soort hobbyist, ik wil in mijn grenzeloze ambitie steeds nieuwe planeten opzetten in andere zonnestelsels. Maar dat lukt door mijn eigenwijsheid en eigengereidheid maar moeizaam. Ik bedoel: ineens gaan dieren elkaar opeten. En dan blijken beesten ook vaak harder te kunnen rennen dan mensen, die zodoende de Sjaak zijn. Niet handig dus.” Ellen Pieters: ,,En wie kan elke keer de rotzooi opruimen? Ik dus.”
Spiegel
Volgens Oldigs krijgt de toeschouwer straks de mens in al ‘zijn eigenaardigheden en absurditeit’ te zien. ,,Het wordt een bloemlezing van de mensheid in al zijn schoonheid en lelijkheid. Ons vermogen om onvoorwaardelijk lief te hebben, maar ook onze heel lelijke trekjes om altijd alles en iedereen te willen domineren op een uiterst agressieve manier. Onze onverdraagzaamheid ook. Het wordt geen moralistisch pamflettisme, maar we geven een meer filosofische kijk op het fenomeen mens. Het is in die zin mooi om de zaal een spiegel voor te houden.”
Zin en onzin van religie, liefde, seksualiteit, de sociale verhouding tussen man en vrouw… er komt nogal wat aan bod in de voorstelling onder regie van Bruun Kuijt, maar altijd met een stevige knipoog en steevast licht en luchtig. Ellen Pieters: ,,Neem seksualiteit. Ik vraag me op een bepaald moment af waarom mannen zo’n dingetje hebben. Waar dient dat toe? Zo ontdekken we friemelend gaandeweg ons lichaam en uiteindelijk de liefde.
Valkuilen
,,Maar ook: waarom moet ik eigenlijk kinderen baren en hij niet. Het komische is dat wij als nieuw geschapen mensen natuurlijk in elke valkuil donderen. Al zitten er momenten van ontroering in de voorstelling, vind ik. De bewustwording van je eigen sterfelijkheid bijvoorbeeld.”
Dat beiden ook buiten het podium geliefden zijn, geeft hun samenwerking in Adam & Eva een extra dimensie. Ellen Pieters: ,,Het is soms reuze gemakkelijk. Tegen een collega ben je bijvoorbeeld tijdens repetities minder direct. Tegen Han zeg ik gewoon: ‘Wat sta jij daar nou te doen?!’ En Han Oldigs: ,,We hebben ooit anderhalf jaar in een stuk gespeeld, waarbij we letterlijk 24 uur per dag in elkaars omgeving verkeerden. Een recept voor een ramp zou je denken, maar we hebben er elke minuut van genoten.”
